همه‌ام در این زمان

رو به پایانی که نه آغاز

چه بی‌خود

به‌در می‌شوم از خود

بی صدایی که من

بی نگاهی که او

بی هیچ

رقصان در باد
از "من"ی که قاب کرده‌اید

تا "هیچ"
که من می‌شود
کم‌کم